Zandvoort 1985 the swan song...

Helaas heb ik geen foto's van deze Grand Prix, kun jij mij hier aan helpen misschien???
Met een pitskaart en mijn super 8 camera beleefde ik een machtige dag vanaf het pitgebouw
keek ik overal mooi boven op..................Voor het eerst zo van dichtbij..............

25-08-1985 Laatste F1 race op Zandvoort én Niki Lauda stopt er mee!!!

Lauda's besluit om ermee te stoppen, in de week tussen de Oostenrijkse en Nederlandse Grote Prijs gevolgd door een gelijksoortige mededeling van de Régie Nationale des Usines Renault, die er ook aan het eind van het jaar mee wilden ophouden met hun eigen renstal, hield de gemoederen in Zandvoort aanvankelijk meer bezig dan het sportieve gebeuren en de technische achtergrond. Rosberg, dat stond inmiddels al vast, zou in 1986 de tweede MeLaren-TAG/Porsche rijden en Piquet na zeven jaar bij Brabham! over stappen in de cockpit van een Williams-Honda. Niemand twijfelde er echter serieus aan of het Franse staatsautomobielbedrijf de verdragsverplichtingen tegenover de motorenklanten Ligier, Lotus en Tyrreil wel zou nakomen. Maar hoe het stuivertje wisselen van de coureurs verder zou verlopen Senna (met Gerard Ducarouge) en De Angelis naar Brabham? Patrese en De Cesaris naar Brabham? Warwick en Mansell naar Lotus? Reutemann naar Williarns? Tambay en Surer 'out'? dat was nog een open vraag. Twee dubbele prestaties Prost en Lauda bleven elk meer dan een seconde onder de pole-tijd die de Fransman vorig jaar had gereden, terwijl de bekende Ferrari-rijders met krap 310 km/uur de hoogste snelheid lieten klokken op het rechte stuk bij start en finish - trokken echter in de eerste vrije training de aandacht al weer naar alles wat zich op en langs het circuit afspeelde. In de aansluitende tijdtraining domineerden Piquet en Rosberg met hun 'sprintcars' en zetten Prost met gemiddelde snelheden tot 215,37 km/uur op de derde plaats. Hun tijden telden al voor de startopstelling, omdat ook hier de tweede meetellende rit verdronk in de regen. Op het beslissende moment had Lauda motorproblemen, de Ferrari-rijders lagen in de clinch met de handling van hun wagen. Vierentwintig uur later zag alles er plotseling weer heel anders uit.

De Grid van de Zandvoort Grand prix Formule 1	foto's van Henk Hazelaar.

De zon scheen, pole-man Piquet en Boutsen smoorden hun motoren bij de start en de rest van het veld stroomde in grote wanorde om hen heen, zonder dat het echter tot aanrijdingen kwam. In de Tarzan-bocht lag Rosberg voor Senna, Fabi en Prost, met een duidelijke achterstand werden ze gevolg door Surer, Lauda, Warwick, Manseli, De Angelis, Albore- to, Johansson en de rest. Zelfs Tambay, die met vertraging door een haperende ontsteking vanuit de pitsstraat moest starten, kwam nog voor de Belg en de aangeduwde Braziliaan op gang. Rosberg maakte een slim gebruik van de koploperspositie, die hem eigenlijk in de schoot werd geworpen. Zonder rekening te houden met de schrille geluiden producerende motor liep hij in zes ronden zo'n vier seconden uit op z'n achtervolgers en ging pas daarna over op taktisch rijden. Achter de Fin duwde Lauda de aanvankelijk minder agressieve Senna, Prost en Fabi op een kluitje en maakte zich los van een verdere groep bestaand uit Manseli, Warwick, De Angelis, Surer, Alboreto en Johansson. In het middenveld knokten Bellof en Brundie die, doordat het Tyrreilteam extra Renault-motoren geleverd had gekregen, nu allebei konden rijden in 0-14 turbo's, met Laffite en Berger. En achterin het veld maakte Tambay zich op voor een niet alledaagse achtervolging. Niet onder de indruk van het bittere lot van z'n team en een gebroken dwarsarm in de vering tijdens de warm-up vocht de Fransman zich langzaam naar voren in de richting van z'n Britse teamgenoot en lag op de vierde plaats voordat een kwart van de wedstrijd voorbij was. Daarmee in krasse tegenspraak de beide Alfa-coureurs, die al in de tweede ronde stopten met defekte turboladers. Nadat Rosberg en Senna niet meer zo snel konden of wilden rijden - de Braziliaan had af en toe geen vermogen meer over bij lastwisselingen - en ook Fabi problemen begon te ondervinden van de hoge startsnelheden, rukten Prost en Senna snel op in de richting van de koplopers. De tweede groep raakte Johansson kwijt, die z'n Ferrari met een kapitale motorschade naar de pits bracht; niet ver achter Manseli, Warwick, De Angelis en Surer overrompelden Bellof en Tambay hun daarover weinig geestdriftige Renault-collega Laffite. In de veertiende ronde zakte Senna na een volgende cut-out af naar de vierde plaats, in de zeventiende bokste Tambay zich in de Tarzan-bocht met z'n wielen langs Alboreto en in de negentiende gaf Fabi op met een door een loszittend achterwiel beschadigde wielophanging. Hoewel Rosberg direct door had dat de positiewisselingen in z'n omgeving het einde van de rust betekenden, kon hij z'n voorsprong niet houden. Nog sneller dan Prost werd hij in de twintigste ronde geconfronteerd met de bij Honda vrij frequent voorkomende maar daarom niet minder ruïneuze afgang van de zes- cilinder motor, wat de doortocht voor de Fransman een stuk aangenamer maakte dan gebruikelijk. Toen de Fin lang na Prost, Lauda, Senna, Manseli, War- wick, Tambay en Alboreto rokend door Bos Uit rolde, wisselde de Oostenrijker als eerste van z'n team volgens plan de banden. Twee ronden later betaalde Tambay z'n inzet met een technische storing het differentieel van de Renault RE 60 B versplinterde. Verdere pitstops - het rubber vretende wegdek verplichtte ook Arrows, Brabham (Piquet), Ferrari, Lotus, Tyrreil en Williams tot een 'pit-stop race' en het uitvallen van de tweede Renault coureur door een beschadigde transmissie bracht de beide McLaren coureurs weer in elkaars buurt. lnplaats van Prost, die in de vierendertigste ronde door een te sterk aangetrokken wielmoer bijna twee keer zo lang als de rest moest pauzeren, lag nu echter Lauda op kop, leidend met vier seconden voor Senna en 16,2 voor z'n teamgenoot. Achter de Fransman compenseerden De Angelis en Alboreto hun verloren plaatsen in duels met Bellof, De Cesaris, Brundie, Berger en Surer. Mansell kreeg een verkeerde set banden onder z'n auto en moest in de veertigste ronde opnieuw naar de pits. Na het mislukken van het banden wisselen, was er Prost uiteraard alles aan gelegen zo snel mogelijk het tijdverlies weer goed te maken. Met rondetijden, die tot één seconde achterbleven bij de doorsnee tijden van de koplopers, haalde hij Senna binnen twaalf ronden in en passeerde hem in de zevenenveertigste bij het verlaten van de Tarzan-bocht. Maar om te overwinnen had hij niet voldoende reserve. Lauda stelde het eerste rechtstreekse duel tussen leden van een en hetzelfde team tot de voorlaatste ronde uit en wist de situatie zo clever op te lossen dat hij z'n vijfentwintigste en wellicht laatste Grand Prix won. Een vergelijkbaar krappe zege van Senna op Alboreto zorgde er voor dat de kwade Fransman in eik geval z'n drie punten voorsprong in de WK-ranglijst hield. (tekst Ulrich Schwab)

Terug naar startpagina